#171 "Wybacz, ale będę Ci mówiła skarbie." Federico Moccia

"Fajnie jednak byłoby móc zaufać obcym również w ważniejszych sprawach. Czasami nie jesteśmy w stanie zaufać nawet tym, którzy od zawsze są blisko nas..."

"Żartują, niczym jedna z tych par, tak szczęśliwych, że są razem, pełnych marzeń, które wciąż mają przed sobą wszystko do odkrycia, które trochę się boją, a trochę nie… To dziwne wrażenie, całkiem jak na plaży, kiedy jest gorąco. Nagle człowiek ma ochotę iść się wykąpać. Więc wstaje z ręcznika. Zbliża się do wody. Zanurza się w niej. Ale woda jest zimna. Niekiedy lodowata. Więc niektórzy sobie odpuszczają i wracają na ręcznik, by dalej cierpieć katusze w słońcu. Ale są i tacy, którzy się rzucają. I tylko oni, po chwili spędzonej w wodzie i pierwszych niezdarnych wymachach rąk, są w stanie zakosztować w pełni tego jedynego w swoim rodzaju uczucia, trochę może głupiego, totalnej wolności, wolności nawet od samych siebie."

"Im wyżej się człowiek wzbija... tym bardziej go boli, kiedy przyjdzie mu spaść !"

"Kiedy maluję płótno na zielono, nie znaczy, że to trawa, a kiedy na niebiesko, że niebo..."

"Bo jeśli się kochasz z osobą, którą kochasz, to zawsze jest pierwszy raz, to zawsze jest początek nowej podróży."

"Najpiękniejsza miłość to ta, w której dwa plus dwa nie równa się cztery, to wyjątek, który potwierdza regułę, to to, co wykluczasz, mówiąc nigdy. Co ja mam wspólnego z twoją przeszłością, ja jestem oszalałą zmienną twojego życia."